Vítáme Vás, můžete se přihlásit nebo vytvořit účet.

Cart

product (empty)

Košík je prázdný

Zboží celkem: 0 Kč

Termín obdržení zásilky
Dodací doba je ovlivněna statním svátkem ( 24.12, 25.12, 26.12 )
Česká pošta	Pondělí 30.12
PPL	Pondělí 30.12
Osobní odběr	Úterý 31.12
Termíny jsou pouze orientační a mohou se lišit podle zvoleného typu platby. O Průběhu zásilky Vás budeme informovat e-mailem.
Při nákupu většího množství produktů negarantujeme dodání do zobrazeného data

LOU DUVA MOJE SIEDEM DEKAD W BOKSIE

225 Kč 235 Kč

Expedice za 2 až 3 dny

Sleva až 70% u třetiny knih

Popis knihy

Niezwykłe wspomnienia trenera Andrzeja Gołoty, Evandera Holyfielda i Pernella Whitakera! Historia Lou Duvy to tak naprawdę historia boksu. Trener związany z tym sportem przez ponad 70 lat znał niemal wszystkich wielkich pięściarzy: stał się „dobrym kumplem” Joego Louisa, był świadkiem pierwszego treningu Rocky’ego Marciano w legendarnej Stillman’s Gym, a Joe Frazier pomagał mu w ściganiu dłużników. W autobiografii Duva pisze o wszystkich tych legendarnych postaciach, przytaczając przy tym mnóstwo anegdot i niezwykłych historii. Ale nie tylko, bo Moje siedem dekad w boksie to także zakulisowa opowieść o prowadzeniu mistrzów świata i pretendentów do tego tytułu: płacz Gołoty w szatni po walce z Bowe’em; elektryzujący pojedynek Tysona z Holyfieldem przy stole bilardowym ośrodka treningowego; Whitaker niepotrafiący rzucić narkotyków przed walką z Óscarem de la Hoyą. Zabawna, sentymentalna i szczera autobiografia napisana przez Lou Duvę tuż przed śmiercią to pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów boksu. *** Biografia jednej z najbarwniejszych postaci świata boksu nie może być nudna. Duva był wybitnym trenerem i wspaniałym człowiekiem, który nigdy nie odmawiał dziennikarzom. Szkoda, że ukoronowaniem jego kariery nie było doprowadzenie Andrzeja Gołoty do tytułu mistrza świata. Dlaczego tak się nie stało, dowiecie się z tej książki. - Andrzej Kostyra, „Super Express” Człowiek orkiestra: trener, menedżer, promotor. Bez tak kolorowych postaci jak Lou Duva boks byłby uboższy. W narożniku klął na swoich zawodników jak szewc, ale gotów był się o nich bić, gdy widział, że dzieje im się krzywda. „Czułem każdy zadany im cios tak, jakbym to ja go otrzymał” – mówił. Byli dla niego jak rodzina. - Janusz Pindera, publicysta, komentator boksu